ما چگونه مردمی هستیم

خبر هجوم بی ترحم نیروهای انتظامی به برادران و خواهران افغان برای بیرون راندنشان از کشور با سکوت و شاید اغلب تحسین ایرانیان مواجه می شود. افغانهایی که همزبان و هم ریشه مایند، افغانهایی که در سالهای آوارگی و بد بختی ، تن به طاقت فرسا ترین و دشوارترین کارها دادند و دستمزدی کمتر از کارگر تن پرور ایرانی که حاضر به انجام آن کار هم نبود، دریافت کردند. ما ، ایرانیها در عوض، واژه شریف "افغانی" را به فحش تبدیل کردیم و در کوچه خیابان به یکدیگر نثار نمودیم. ما ، ایرانیهایی که خود از آواره ترین و بی پناه ترین ملت های جهانیم. در هر کشوری انبوهیمان به دریوزگی در پی گرفتن اقامت و ماندگار شدنیم ؛ حتی گاهی تحت شرایطی دردناک و اسفبار نظیر آنچه در کمپهای پناهندگان در کشورهایی چون استرالیا و بعضی کشورهای اروپایی برقرار است. پشت درِ هر سفارتخانه ای برای اخذ ویزا با گردن کج صف کشیده ایم. در ژاپن نام ایرانی معادل دزد و چاقوکش است و در غرب دست و پا می زنیم که اثبات کنیم ما تروریست نیستیم. اما از آن طرف گردنمان برای افغانها کلفت است و اخراجشان را با سکوتی همراه نیشخند بدرقه می کنیم.

Source: http://kabous.blogspot.com/2007/05/blog-post.html

به اندیشیدن خطر مکن ، روزگار غریبی است نازنین

دارم سعی میکنم وطن رو به هر مفهومی از یاد ببرم
چه به مفهوم دیروزی، چه به مفهوم امروزی

به هیچ وجه این رو نمیخوام، دارن مجبورم می کنن...
خبر های بد زیاد میگیرم، خبر های نا امید کننده

خبر از ویرانی، خبر از ویرانگر

از سرزمینی خبر می گیرم که 20 سال در اونجا زندگی کردم
ولی دارن طوری برام تعریف می کنن که انگار هیچ وقت اونجا نبودم

همه چیز به طور وحشت زایی باور نکردنی، متعفن...

با کسانی صحبت می کنم که ذره ای درخراب کردن این کشور کوتاهی نکردن ، حتی اونام به ستوه اومدن...

برای بار چندم تو زندگیم به این نتیجه رسیدم: خوش بحال آنکه گوساله اومد و گاو رفت...

از یک گوش کانت رو می شنوم : "جرات اندیشیدن و دانستن داشته باش"

از گوشی دیگر احمد شاملو: "به اندیشیدن خطر مکن ، روزگار غریبی است نازنین"

و با دو چشم میبینم که ما " همیشه خواب گذشته ی شیرینمان را -که البته هیچ وقت نداشته ایم- می بینیم و این تاوان ملتی است که توان ساختن رویایش را در بیداری ندارد! " حسین ب.ن

فروختن زمین های بهشت و جهنم

در زمان های قدیم ، وقتی هنوز جاروبرقی نبود ،
کشیشان دیوس تو مایه های اساتید امروز شروع کردن به فروختن زمین های بهشت

مردم هم خوشحال همه ی پولی که داشتند رو میدادند به این کشیش ها تا بهشت و خوشبختی رو با هم بخرن باشد که رستگار شوند

مردم میکشتن خودشونو تا بتونن زمین های بیشتریا در منطقه بهتری روبخرن...

تا اینکه یه ادم زرنگ پیدا شد و رفت کلیسا و گفت زمین های جهنم قیمتش چقدره؟

کشیش ها بهش مثل احمقا نگاه کردن و گفتن همه دارن خودشونو میکشتن تا بتونن زمین های بهشت روبخرن ، زمین های جهنم که به درد نمیخوره ، ارزشی نداره ، قیمتی نداره...

بلاخره یارو همه ی زمینای جهنم رو به قیمت ارزونی می خره و کشیشام خوشحال از اینکه از هیچی ام پول در اوردن همه زمینا رو یکجا ارزون میفروشن...

از فرداش هیچکی نمیره زمینای بهشتو بخره چون یارو میگه من تمام زمینای جهنم رو خریدم هیچکسم راه نمیدم تو جهنم.

یک کتاب قشنگ

«چرا هيچ خلوت عاشقانه‌ای خلوت نيست، ازدحام جمعيت است در تختخوابی دونفره؟ چرا هر کسی چند نفر است، چهره‌هائی تماماَ گوناگون؟ چرا عاشق کسی می‌شويم اما با کس ديگری به بستر می‌رويم؟ چرا عشق جماعی‌ست دسته‌جمعی که در آن هر کسی هر کسی را می‌گايد جز من که هميشه گائيده می‌شوم؟ نکند سر بر شانه‌ی تو گذاشته بودم، مفيستو، وقتی به درد گريه می‌کردم؟»

" … بعد گوشی را گذاشت روی زمين و رفت تا من، بعد از ده سال دوری از وطن، دو ساعت تمام، با نرخ دقيقه‌ای پنج و نيم فرانک، بتوانم گوش بدهم به صدای سکوت بيابان‌های کشورم؛ سکوتی مرموز و آشنا"

" وقتی زبان مادری‌ات فقط 127 فعل داشته باشد که مستقيم صرف می‌شوند، وقتی هزاران فعل ديگر را بايد به کمک فعل معين صرف کرد، و اين فعل هم درست همان فعلی باشد که برای عمل همخوابگی بکار می‌رود، آنوقت زبان خيانتکار می‌شود. حالا اگر تو هم کسی باشی که همينطور تکه‌تکه از تنت کنده اند، آنوقت قاطی می‌کنی. آنوقت کردن می‌شود کشتن. کشتن می‌شود‌ کردن، و همخوابگی و جنايت همسايه‌‌ی هم می‌شوند. "

بخش هایی از کتاب: وردی‌که بره‌ها می‌خوانند اثر: رضا قاسمی
--

فقط 23 روز مونده که تابستون تموم شه ، این روزها تا میشه می خوابم...
نوشتن اتو بیوگرافیمو متوقف کردم چون کیبورد فارسی ندارم همین چند خطم کلی طول میکشه...
این کتاب رو 1 ماه پیش خوندم ، شاید اگه ایران بودم خوندنش اینقد مزه نمی داد. با انکه pdf . بود ولی اصلا چشمام اذیت نشد

کلا خیلی باهاش حال کردیم و بسی خوشنود گشتیم...

اگه خواستین این کتاب یا بقییه کارای رضا قاسمی رو بخونید از ادرس زیر download کنید:

http://www.rezaghassemi.org

اگه برادران رزمنده این سایت رو هم مورد عنایت قرار دادن تا باز شما رستگار شوید ، کون لقشون من خودم یه جا کتاب رو upload میکنم (البته بعد از اجازه از رضا قاسمی) چون این کتاب به هیچ وجه ذره ای سیاسی نیست.

بیشتر گوش میداد

من: باید الان ایران باشه...

-"آره ، ایرانه ، یه شب دیدمش ، ولی خیلی شبیه خارجیا شده بود"

من: چه جوری شده بود مگه؟

-"شبیه خارجیا ، کمتر حرف میزد ، بیشتر گوش میداد..."

فرهنگ ناسازگاری در این قوم ناهنجار

اگر خدا از قومی شاکی باشد این قوم ناهنجار، بی شک ما هستیم
برف میاد ، ما شاکییم که گاز قطع شده... چیزی که همه جای دنیا اتفاق میافده
این جا که جهان اوله رو به چشم دیدم ، از امریکام خبر دارم...
برف نمیاد ، ما شاکییم ، که آب نداریم
سلطنت و شاه داریم ، شاکییم
جمهوری اسلامی و امام داریم ، شاکییم
پول داریم ، شاکییم. پول نداریم ، شاکییم.
ريال داریم ، شاکییم. دلار داریم شاکییم.
باج میدیم ، شاکییم...
باج میگیریم ، بازم شاکییم...
اصلا با این کارا کار نداریم ، ما شاکییم
ایرانیم شاکییم ، امریکام بریم ، بازم شاکییم

"فرهنگی ساختیم برای خودمون که با هیچ جای دنیا سازگاری نداریم"*

من می دونم مشکل وجود داره ولی می دونم که اگه وجود نداشت بازم ما شاکی بودیم...

و من مثل کسخل ها دارم خودمو جر می دم که این چار خط رو بنویسم با اینکه کیبورد فارسی ندارم ولی من شاکی نیستم ، حداقل الان…

"People are lousy observers of their own behavior." Corry Doctorow

* امیر سلیمانی

اما زن فقط و فقط یک بطری برداشت

زنی میانسال در ایستگاه ایستاده بود
نزدیک vending machine شد...

چند سکه انداخت و منتظر شد

ماشین چند صدا کرد و یکدفعه کلی (تقریبا همه) نوشابه هایی رو که داشت به زن تقدیم کرد

اما زن فقط و فقط یک بطری برداشت...

بعد ها گفت: " من پول یک نوشابه رو دادم - یک نوشابه رو برداشتم.چیزی رو برداشتم که پولشو دادم"

بسیار خوشمان آمد...
و برای اهل ایمان نیز آرزوی رستگاری کردیم

"...culture is the way things are done - especially when no one is looking." Umiker

"People are lousy observers of their own behavior" Corry Doctorow